Over ons

Over Arnd

Arnd Bronkhorst kreeg zijn opleiding Fotografische Vormgeving aan de Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag. Hoewel hij is opgegroeid tussen de paarden op het manegebedrijf van zijn ouders in Ermelo, is hij nooit zo fanatiek geweest als zijn zussen en met name zijn moeder. Zij waren continu met paarden bezig, terwijl hij er af en toe op klom om te proberen een prijsje in de wacht te slepen.

Uiteindelijk heeft hij toch nog tamelijk veel samengesteld gereden, waarbij opgemerkt moet worden dat zijn paard, de ruin Aquino, een onweerstaanbaar enthousiasme uitstraalde om door de bossen te scheuren. Deze achtergrond heeft hem later in menige benarde situatie de legitimiteit verschaft om opgenomen te worden in de gemeenschap die paard heet. Als er gevraagd werd naar zijn etnische afkomst, dan kon hij als dat nodig was altijd met een gerust hart antwoorden dat zijn moeder tot vlak voor zijn geboorte nog te paard gezeten had. En het is waar, voor het beroep van paardenfotograaf is een behoorlijke kennis van zowel paard als paardenmens vereist.

Er gelden naast, of eigenlijk vòòr de fotografische wetten allerlei ongeschreven paardenregels. Uiteraard is daar: “Oortjes naar voren”, maar ook: “Niet te laag” en “Te diep”. Dit soort zaken kunnen een foto ongeschikt maken, ongeacht de verdere kwaliteiten. Om deze reden is enige afstand tot de materie de beste methode om een goed zicht te houden op de kern van de zaak: de pracht van een paard. Daaruit volgt logisch de positie waarvandaan een fotograaf maximaal uitzicht heeft: op het randje.